Το πολιτιστικό σιτάρι χωρίζεται σε δύο ποικιλίες - μαλακό και σκληρό. Έχουν βοτανικές διαφορές, οι οποίες σχετίζονται με τις συνθήκες καλλιέργειας. Το αλεύρι
που παράγεται από αυτές τις ποικιλίες έχει επίσης διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Βοτανικά χαρακτηριστικά

Το σιτάρι είναι ετήσιο φυτό με όρθιους μίσχους με κόμβους και μεσογονάτια. Τόσο το σκληρό όσο και το μαλακό σιτάρι έχουν σχολαστικό ριζικό σύστημα,
η ταξιανθία είναι ένα σύνθετο ακροφύσιο με τους άξονες τοποθετημένους παράλληλα.
Τα φύλλα είναι φωτεινά πράσινα, λογχοειδή, πλάτους έως 20 mm. Η διάταξη στο στέλεχος είναι κανονική, διπλής σειράς. Ο καρπός είναι κόκκος. Ο ίδιος ο κόκκος του σκληρού
Ο ίδιος ο κόκκος του σιταριού είναι υαλώδης, συμπιεσμένος από τις πλευρές, έχει έντονες νευρώσεις. Το χρώμα είναι κιτρινωπό, κίτρινο με κόκκινη απόχρωση ή καφέ.
Χαρακτηριστικά της σκληρής ποικιλίας και η διαφορά της από τη μαλακή ποικιλία
Από αυτούς τους δύο τύπους καλλιέργειας, το σκληρό σιτάρι θεωρείται το πιο πολύτιμο και χρήσιμο. Ο κόκκος περιέχει μεγάλη ποσότητα γλουτένης, το στρώμα αλευρόνης περιέχει μια ποικιλία βιταμινών και βιταμινών.
περιέχει μια ποικιλία βιταμινών και ανόργανων συστατικών:

• βιταμίνη Κ,
• βιταμίνη PP,
• Βιταμίνες Β,
• βιταμίνη Α,
• βιταμίνη Ε,
• β-καροτένιο,
• σελήνιο,
• σιλικόνης,
• βόριο,
• μαγγάνιο,
• ίνες

Το σκληρό σιτάρι αναπτύσσεται σε περιοχές με ηπειρωτικό κλίμα με ξηρά, ζεστά καλοκαίρια.
Διαφορές μεταξύ μαλακού και σκληρού σιταριού:
Οι μαλακές ποικιλίες προτιμούν περιοχές με τακτικές βροχοπτώσεις, ενώ οι σκληρές ποικιλίες προτιμούν τον ξηρό αέρα και τα ζεστά καλοκαίρια. Αυτές οι συνθήκες παράγουν περισσότερη γλουτένη
περισσότερη γλουτένη,
ο μίσχος ενός φυτού σκληρής ποικιλίας είναι γεμάτος με μαλακό παρέγχυμα, ενώ ο μίσχος μιας μαλακής ποικιλίας είναι κενός,
το αλεύρι σκληρού σίτου έχει πολλή γλουτένη και τα σωματίδια αμύλου είναι σκληρά και μικρά. Για να φτιάξετε μια ζύμη από αυτό το αλεύρι, θα χρειαστεί ένα μεγάλο
του νερού. Το σκληρό σιτάρι χρησιμοποιείται για την παρασκευή ζυμαρικών και δημητριακών. Το μαλακό σιτάρι δεν έχει τόση γλουτένη όσο το σκληρό σιτάρι,
όπως το σκληρό σιτάρι. Οι κόκκοι αμύλου στο ενδοσπέρμιο είναι μεγαλύτεροι και μαλακότεροι. Δεν χρειάζεται πολύ νερό για το ζύμωμα. Η ζύμη βγαίνει τρυφερή και αφράτη,
Ο κόκκος των ποικιλιών σκληρού σιταριού πρακτικά δεν θρυμματίζεται, τα φυτά είναι λιγότερο πιθανό να αρρωστήσουν και είναι ανθεκτικά στα έντομα. Οι αποδόσεις είναι 2-4 kg/στρέμμα λιγότερες από τις μαλακές ποικιλίες.
ha μικρότερη από εκείνη των μαλακών ποικιλιών.
Ο κόκκος του σκληρού σιταριού έχει υψηλής ποιότητας γλουτένη και υαλώδες ενδοσπέρμιο (70 έως 90%). Όταν ο κόκκος αλέθεται, το άμυλο,
που βρίσκεται σε κρυσταλλική μορφή, δεν καταστρέφεται. Η περιεκτικότητα των σπόρων σε πρωτεΐνες κυμαίνεται από 13 έως 23%.

Ιδιαιτερότητες της αγροτεχνολογίας

Μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την επίτευξη αξιοπρεπούς απόδοσης σιταριού είναι η τήρηση της αμειψισποράς. Οι χειμερινές ποικιλίες σπέρνονται συχνότερα σε μαύρη αγρανάπαυση (ο αγρός έχει καθαριστεί πλήρως από τα ζιζάνια και το έδαφος είναι χαλαρό και υγρό).
εντελώς απαλλαγμένο από ζιζάνια και το έδαφος είναι χαλαρό και υγρό). Δεν συνιστάται η καλλιέργεια μετά από ηλίανθο, sudanka ή αραβόσιτο, καθώς η απομάκρυνση θρεπτικών στοιχείων από αυτές τις καλλιέργειες είναι πολύ υψηλή.
οι καλλιέργειες αυτές έχουν υψηλή απομάκρυνση θρεπτικών στοιχείων. Μετά από αυτές, τα εδάφη είναι φτωχά και το σιτάρι στερείται θρεπτικών στοιχείων.
Οι ανοιξιάτικες ποικιλίες αποδίδουν καλά όταν σπέρνονται μετά από αροτραίες καλλιέργειες και καλλιέργειες ψυχανθών. Ωστόσο, σε περιοχές με ξηρό κλίμα, το ανοιξιάτικο σιτάρι πρέπει να σπέρνεται
πρέπει να σπείρονται σε μαύρη αγρανάπαυση.

Οι σκληρές ποικιλίες σπέρνονται αποκλειστικά σε μαύρη αγρανάπαυση. Και σε καμία περίπτωση δεν την καλλιεργούν δύο συνεχόμενα έτη στο ίδιο αγροτεμάχιο. Όταν σπέρνονται μετά
άλλες καλλιέργειες δημητριακών, η ποιότητα των σιτηρών μειώνεται σημαντικά. Το έδαφος πρέπει να ξεκουράζεται πριν από τη σπορά σκληρού σιταριού.
Κατά το έτος που τα χωράφια παραμένουν σε μαύρη αγρανάπαυση, το έδαφος αντιμετωπίζεται με ζιζανιοκτόνα κατά των ζιζανίων ή απομακρύνεται μηχανικά. Τα μέτρα αυτά ευνοούν
τη συσσώρευση και διατήρηση της υγρασίας. Τα έργα συγκράτησης του χιονιού πραγματοποιούνται πριν από το χειμώνα.
Για να εξασφαλιστούν οι βέλτιστες συνθήκες καλλιέργειας του σκληρού σιταριού είναι απαραίτητο:
Μέγιστη συσσώρευση υγρασίας στο υπόστρωμα. Εάν η περιεκτικότητά της στο ανώτερο στρώμα του εδάφους (20 cm) είναι μικρότερη από 20 mm, η σπορά ακυρώνεται,
σε χωράφια μετά από καλλιέργειες ψυχανθών ή σε χωράφια σε αγρανάπαυση, θα πρέπει να γίνεται όργωμα,
πριν από τη σπορά και κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας, η κατεργασία πραγματοποιείται στο βάθος σποράς (6 cm),
εάν έχει πέσει βροχή πριν από τη σπορά, η καλλιέργεια επαναλαμβάνεται.
Οι σπόροι του σκληρού χειμερινού σιταριού σπέρνονται σε βάθος 4-6 cm. Κατά τη σπορά του ανοιξιάτικου σιταριού λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση του εδάφους. Η καλλιέργεια σπέρνεται σε σειρές ανά 15 cm.
15 cm.
Το μαλακό σιτάρι παραμένει στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία, αλλά οι σκληρές ποικιλίες παράγουν πιο χρήσιμο αλεύρι. Ωστόσο, χρειάζονται ξηρότερο κλίμα, οπότε αυτός ο τύπος σιταριού αναπτύσσεται ελάχιστα στις περισσότερες περιοχές της χώρας.
το είδος δεν αναπτύσσεται καλά στις περισσότερες περιοχές της χώρας